Bir zamanlar ilk defa herkes gibi değilde bi başka duyguyu bi insana hisettiğim geliyo aklıma. Çok saçma bu yaşta. Şimdi ondan deli gibi nefret ediyorum. Etmiyorum. Ama ediyorum. Yani tiksiniyorum. Bi şey olduğundan değil aslında. İstemeseydim, istesemde gitmemeliydi suç onda. Ama. Gittirmemeliydim. İyiki gitmiş demeliydim şimdi. Zaten hayatımın çeyreği hariç hepsi pişmanlık ve gururun etkisiyle bişey yapamama. Bu duygularda geçicek 2 gün sonra unutcam çünkü şimdi herşeyin kötüsünü düşündüğümden böyle ama 2 gün sonra polyanna olcam ve unutcam. Ya hiç mi iz kalmaz adını duyduğunda neden gözlerin dolmaz. Eskisi gibi olamazsın. Yoksa belli mi edemiyosun. Aslında kafayı yiyosunda belli mi edemiyosun. Sana mı belli olmuyomuş gibi. Niye saçma böyle şeyler ve neden beni buldu. Diğer herkesten farkı olsa böyle yapardım, farkı olmasa böyle yapmazdım diye diye düşünürken birden aklıma dayımla aştide karşılaştığımızdaki gülüşü geliyo. Sonra ya dinler niye böyle niye hiç hoşgörü yok niye hep bizi yakmak istiyolar az hoşgörülü olsalar hep mutlu olsak ölüncede diye düşünüyorum. Çok saçma. Ya annem farklı peynir aldı diye acaba babamı mı aldatıyo diye düşünüyorum. Bazen düşünmüyüm de biriyle konuşuyum ona anlatıyım diyorum ama anlmazsa söz ağızdan çıkınca bana olan aitliğini de kaybediyo bence. Zaten kimse kimseyi tam manasıyla tam olarak anlayamaz. Yani ne desem boş anlamıycak. Zaten tamda ifade edemem. Tek istediğim huzur. İnsana kendini iyi hissetirecek. Huzur gerek insan yani biri gelse de falan cümlelerinden nefret etsemde, o kalbi sadece bana açık olan birine ihtiyaç var. Öyle sevgili anlamında falan değil. Beni anlayabilecek ama işte sadece beni düşünecek o an, kendi sorunlarını onu bunu bırakıp. Dedim ya kalbini açıcak işte. Zaten öyle olunca bir süre sonra ben iyi olurum. Benim iyi olduğumu anlayınca oda zaten iyi olur. Böylelikle iyi oluruz. En iyisi benim biraz kendi duygularımdan uzak durmam gerekiyor. Herşeyi yine gereksiz fazla ve boştan, anlamsız ama çok anlamlı hissetmeye başladım. Gideyimde edebiyat çalışıyım iyi geliyo. Cidden. Öneririm. Edebiyat değil. Ders çalışmak. Öneriyorum. Bide sema-fikrimin ince gülü'nü öneriyorum. Hağ Ri Kaa
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder