Çok mutluyum. Mutluluktan her an uyuyasım var. Her şey yolunda gibi. Bi kaç şey hariç, onlarda olsada olur olmasada. Ters etki yapıyo bende bu durum. Aynı ayran içince uykumun açılması, kahve içince uykumun gelmesi gibi. Bir çok şeyinde farkına vardım bu ara. Hiç kimsemin olmaması. Ya nasıl anlatsam durumumu. Bi bukalemun istiyorum ama rengini belirleyemedim. Öyle işte. Yalnızlık güzel. Ailenden başka birinin hayatına karışmaması hoş. Kıskançlık krizleri falanda yok. O kız şöyle yapmış ona falan diye mevzu yapmakta yok. Aman şunu süreyim aman şunu takıyım güzel görünüyüm çabalarıda yok tarıyom saçımın üst kısmını gidiyorum okula. Kimene benden. İlla biri sevcekse doğal halimi sevsin amına koyim. Çok küfürbaz oldum bu sıra bide. Sanırım vurdum duymazlıktan oluyo. Önüme gelenin lafta amına koyuyorum. Bazılarının kafasına sıçıyorum falan. Saçma salak işler hep işte. Burayıda günlük haline getirdim. Ama rahatlatıyo ya Lafı nasıl kessem. İşte kendi kendime yaşam mücadelesi veriyorum kimseden hayır yok. Bir süre sonra bu durumdanda sıkılcam sonra depresyona gircem fark etmeden, sonra bi ay kendime gelmeye çalışcam, biliyorum kendimi. Artık çok farklı şeyler olması lazım dimi Allahım. Böyle musmutlu edici havalara uçuran kafamda olanda olabilir, olmayabilir de. Bi değişiklikler lazım. Aslında uzun uzadıya anlatasım var ama neyse ödev yapacam ben.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder