yazayım dedim günlük tutarmış gibisine. Kimseye anlatamadıklarımı sana yazarsam belki içsel yanlızlığım hafifler hı ne dersin? Çok boktan bi hayat ya. Gül, eğlen, ağla uğraş, çabala, sikleme. dışardan çok farklı görünen hayatlardan yaşıyorum. Kimse gelip diyemez ki bana seni tanıyorum diye. Hiç kimse diyemez ki. Bu iki yüzlü davranmaktan yada kendim olamamaktan değil. Yapmacık da değilim zaten. Dışardan görünüşüm farklı. Yada bi insana hemen nasıl desem alışamamamdan. Bi süre geçmesi lazım kim olursa olsun. Kısa bi süre değil. Bende güven sorunuda var zaten. Sessizce izlerim ne yaptığını anlarım ama bir şey demem uğraşmam ben bilirim yeter. Mesefa mı denmeli buna bilmiyorum. Kaç senelik kardeşimden öte insanla bile aramda bazı konularda halen mesafe var anlatabiliyo muyum? Babamla, annemle herkesle. Benim hakkımda bilmedikleri bir sürü şey var. O yüzden dedim ya başta kimse seni tanıyorum diyemez diye. Ben sakladığımdan değil onlar bilmediğinden. Benim ay anlamasın ya, bunu bilmesin diye çabaladığımdan değil onlar bilmediğinden. Benim dediğim şeyden söylediğimden çok anlam çıkarması gerek karşımdakinin. Sınırlı olmaması lazım. Belkide o yüzdendir. Açtığım konuları kapatmaktan da bıktım. Ya bilmiyorum işte amk ne mal insanım ya. Yo siz daha malsınız. Epiğinisinde amina koyim ya hadi eyvolle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder